پروتکل اثبات دانش صفر (ZK)
اثبات دانش صفر که گاهاً پروتکل ZK نیز خوانده می شود یک روش برای تأیید معامله است که بین فرد اثبات کننده و گره تأیید کننده به کار می رود.
طی پروتکل اثبات دانش صفر، فرد اثبات کننده می تواند اعتبار خود را بدون نیاز به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی اش به گره تأیید کننده اثبات کند. بنابراین، این نوع از سیستم اثبات، می تواند ارائه دهنده درجات بالایی از امنیت و حریم خصوصی باشد.
مفهوم اثبات دانش صفر ابتدا توسط شفی گلد وسیر و سیلویو میالی در دانشگاه MIT و در سال ۱۹۸۵ ارائه شد. وسیر و میالی طی مقاله خود اثبات کردند که برای اعتبارسنجی یک سند، لازم نیست اطلاعات حساس ارائه شود. این مقاله همچنین با ارائه یافته های ریاضی و تکنیک های رمزنگاری، تعامل بین فرد اثبات کننده و تأیید کننده را به خصوصی ترین شکل ممکن تبدیل کرد.
در پروتکل اثبات دانش صفر رعایت دو مورد، الزامی می باشد: کامل بودن (Completeness) و خوشفکری (Soundness). الزام اول یعنی کامل بودن، به توانایی فرد اثبات کننده برای نشان دادن اطلاعات، با دقت بالا اطلاق می گردد. از طرف دیگر الزام دوم یعنی خوشفکری، به توانایی گره تأیید کننده به منظور تشخیص صحت اطلاعات فرد اثبات کننده گفته می شود. به عبارت دیگر برای اجرای کامل پروتکل ZK ، اثبات انجام شده باید با صداقت و تمامیت، بدون نیاز به اشتراک گذاری اطلاعات حساس صورت بگیرد. یکی از موارد برجسته استفاده از اثبات دانش صفر در دنیای واقعی، در بستر بلاکچین بوده، که با استفاده از فناوری ZK Snark صورت می گیرد.
به علاوه رمزارزهایی مانند اتریوم و Zcash هم اکنون در حال استفاده از فناوری ZK Snark به منظور افزایش حریم خصوصی در تراکنش های انجام شده بر بسترشان می باشند.
اشتراک