شرح بلاکچین به زبان ساده

به طور خلاصه بلاکچین، لیستی از سوابق داده ها است که به عنوان یک پوشه دیجیتالی غیرمتمرکز کار می کند. داده های بلاکچین در تعداد زیادی بلوک ذخیره شده و توسط تکنولوژی رمزنگاری مرتب می شوند. اولین مدل بلاکچین در اوایل دهه ۱۹۹۰ رونمایی شد. زمانی که دانشمندان، Stuart Haber و Scot Stornetta ، تکنیک های رمزنگاری را در زنجیره ای از بلوک ها، به منظور ایمن سازی اسناد دیجیتالی به کار بردند.

اگرچه تکنولوژی بلاکچین قدیمی تر از تکنیک های رمزنگاری می باشد، اما جالب است بدانید که پس از تولید رمزارز بیت کوین در سال ۲۰۰۹ بود که پتانسیل بلاکچین مورد توجه عموم قرار گرفت.

هرچند که تکنولوژی بلاکچین عمدتاً برای ضبط معاملات رمزارزی به کار می رود، اما برای انواع دیگری از داده های دیجیتالی نیز مناسب است و می تواند برای طیف وسیعی از موارد کاربرد داشته باشد.

نحوه کارکرد بلاکچین:

همانطور که از نام این فناوری پیداست، بلاکچین، زنجیره ای پایدار از بلوک ها است که هر کدام از این بلوک ها سیستمی از معاملات تأیید شده را ذخیره سازی می کنند. از آنجایی که شبکه بلاکچین توسط تعداد زیادی رایانه در سراسر جهان پخش می شود، به عنوان یک پایگاه داده غیرمتمرکز عمل می کند. بدین صورت که هر شرکت کننده، که در اینجا گره نام دارد، یک کپی از اطلاعات بلاکچین را در دست میگیرد. بدین ترتیب بدیهی است که هر معامله ای که انجام میشود توسط این گره ها تأیید و ثبت شده، و همین امر است که بلاکچین را به فضایی امن و مطمئن برای انجام معاملات تبدیل کرده است.

حال به نحوه کارکرد بلاکچین برمیگردیم.

.

بخش مرکزی و اصلی هر بلاکچین، استخراج رمزارزها است و فرایند استخراج نیز به الگوریتم های هَش (Hashing) متکی است. بیایید به الگوریتم بیت کوین نگاهی بیاندازیم. الگوریتم استخراج بیت کوین SHA-256 نام دارد که مخفف عبارت Secure Hash Algorithm 256 bit یا همان الگوریتم امنیتی هش ۲۵۶ بیت، می باشد.

حال این الگوریتم قابلیت پذیرش هر نوع ورودی را دارد.

ورودی ها می توانند شامل متن، اعداد و یا فایل های کامپیوتری در هر سایزی باشند. خروجی گرفته شده از این ورودی ها نیز هش نام دارند، دارای طول یکسان ۲۵۶ بیت میباشند. لازم به ذکر است که ورودی های یکسان، همواره خروجی های یکسان را ارائه میدهند و بدین ترتیب هر تغییر کوچکی در ورودی، خروجی را به طور کامل تغییر میدهد.

این قابلیت که عملکرد یک طرفه نامیده میشود، بدین صورت است که اگر شما خروجی را مشاهده کنید، می توانید  حدس بزنید که ورودی چه بوده است. هرچند که این امر فقط در حد یک حدس است و احتمال درست بودن این حدس یک در ۲^۲۵۶ می باشد.

پس حدس شما غیرممکن به نظر میرسد و این حقیقت بیانگر چیزی نیست، جز اثبات امنیت در بلاکچین.

برای بهتر متوجه شدن این امر به مثال زیر توجه کنید.

آلیس می­بایستی ۲ بیت کوین برای باب ارسال کند. حال آلیس برای فرستادن این ۲ بیت کوین به باب باید درخواستی را برای تمام استخراج کنندگان شبکه منتشر کند.

این درخواست تراکنش توسط آلیس شامل مواردی مانند آدرس عمومی باب، مقدار بیت کوینی که می خواهد ارسال کند، امضاء دیجیتالی و کلید عمومی آلیس باشد.

حال استخراج کنندگان می توانند با داشتن امضاء آلیس که به وسیله کلید خصوصی وی ساخته میشود، این حقیقت که آلیس مالک بیت کوین و خواستار ارسال آن است را تأیید کنند.

پس از آنکه استخراج کنندگان از معتبر بودن معامله اطمینان حاصل کردند، اطلاعات معامله مذکور را در یک بلوک و در کنار هزاران تراکنش دیگر قرار میدهند و سپس بلوک را استخراج میکنند و بدین ترتیب تراکنش مورد نظر انجام و تایید میشود.

با وجود اینکه در حال حاضر فناوری بلاکچین بیشتر برای مبادلات مالی کاربرد دارد، اما این نکته را فراموش نکنید که بلاکچین یک کمپانی و یا یک نرم افزار نیست، بلکه روشی کاملاً جدید برای ثبت اطلاعات میباشد. این تکنولوژی می تواند برای توسعه برنامه های خود در مواردی مانند شبکه های اجتماعی، پیامرسان ها، بازی ها، سیستم های ذخیره سازی اطلاعات، سیستم های رأی گیری، بازارهای پیش بینی و فروشگاه های آنلاین کاربرد داشته باشد. درست همانند اینترنت. اما با این تفاوت که تمام این اعمال به جای فیات( پول کاغذی) با رمزارزها صورت میگیرند.

و شباهت اصلی این فناوری نوین با بستر اینترنت این است که مالک اصلی هر دو تکنولوژی، نامشخص است. پس چه کسی می تواند بگوید که بلاکچین، اینترنت آیندگان نیست؟