ارائه سکه های اولیه (ICO)

ICO چیست؟

ارائه سکه‌های اولیه یا همان ICO , درواقع روشی است برای جمع‌آوری سرمایه از طریق رمز ارز ها. استفاده از ICOها نیز معمولاً در پروژه هایی به کار میروند که هنوز خدمات, محصولات و پلتفرم خود را ارائه نداده اند. پرداخت برای خرید ICOها عموماً با رمز ارز های بیت کوین و یا اتریوم صورت میپذیرد, هرچند که گاهاً ارزهای فیات نیز برای خرید به کار میروند.

سرمایه گذاران در ICOها نیز پس از خرید این رمز ارزها, تنها امیدوارند که شرکت مورد نظر پیشرفت کرده تا آن ها بتوانند با بازگشت سرمایه (ROI) و سودی قابل توجه روبرو باشند. بنابراین سرمایه گذاران در ICOها را میتوان حمایت گران اولیه پروژه درنظر گرفت.

نحوه کارکرد ICOها:

ICOها اغلب با IPO و یا سهام مقایسه میشوند. هرچند که این مقایسه تا حدودی فریبنده و اشتباه است. چرا که IPOها معمولاً برای شرکت های معتبر به کار میروند که قصد دارند تا با فروش بخشی از سهام خود, سرمایه جذب کنند. در مقابل, ICOها عمدتاً به عنوان یک مکانیسم برای جمع آوری سرمایه اند  که به شرکت ها اجازه میدهند تا در مراحل اولیه بیزینس خود کمک های مالی جمع آوری کنند. درنتیجه به سرمایه گذاران در ICOها هیچ گونه سهامی در پروژه تعلق نمیگیرد.

به طور معمول, توکن های ICO بر روی بستر بلاکچین ساخته شده و از استانداردهای توکن های ERC-20 پیروی میکنند. بنابراین نام آن ها توکن های ERC-20 میباشد. هرچند که پلتفرم های دیگری نظیر Waves, NEO, NEM, Stellar و… نیز در کنار اتریوم به پذیرش ICOها میپردازند. درمقابل کمپانی هایی که دارای یک پلتفرم بلاکچینی فعال هستند, ترجیح میدهند تا ICOهای خود را بر روی پلتفرم خود بنا کنند. حال پروژه ها میتوانند برای ایجاد توکن های  ERC-20 خود بر بستر اتریوم, از قراردادهای هوشمند استفاده کنند. پروتکل قراردادهای هوشمند ERC-20 بدین گونه است که مجموعه قوانینی که پروژه مدنظر باید رعایت کند را تعریف کرده و به سرمایه گذاران این اعتماد را میدهد که مبادلات انجام شده در این پلتفرم کاملاً امن و مطمئن میباشند.

پس از راه اندازی و صدور توکن ها توسط کمپانی, آن ها میبایست شروع به متقاعد کردن سرمایه گذاران به منظور پشتیبانی از پروژه خود کنند. این مرحله اعتمادسازی معمولاً طی انتشار سپیدنامه و یا همان White paper رخ میدهد. بدین صورت که کمپانی صادرکننده توکن, طی سپیدنامه خود, دلیل موفقیت و پیشرفت خود را علاوه بر چگونگی کارکرد و مراحل مختلف روند کاری را نیز توضیح میدهند. بنیانگذاران پروژه همچنین میتوانند سپیدنامه ی خود را به وبسایت هایی متصل کنند که وظیفه قضاوت, امتیازدهی و تبلیغ پروژه ها را به عهده دارند.

چرا کمپانی ها ICOها را ترجیح میدهند؟

جواب ساده است. ICO ها میتوانند یک روش موثر برای جمع آوری سرمایه در مراحل اولیه یک پروژه باشند.

چرا که ICOها درواقع یک روش پرداخت برای یک ایده میباشند که هنوز در بازار واقعی آزمایش نشده است.  به علاوه چنین شرکت های نوپایی نمیتوانند از مؤسسات مالی سنتی, تنها با ارائه یک سپیدنامه, سرمایه ای دریافت کنند به خصوص که هیچ نظارت قانونی بر روی استارتاپ ها و صدور توکن به توسط آن ها وجود ندارد.

درحالی که استارتاپ ها و شرکت های تازه تأسیس بخش عمده ICOها را در سال ۲۰۱۷ به خود اختصاص داده بودند, اما امروزه وضع تغییر کرده است. بدین صورت که در حال حاضر بسیاری از کمپانی های شناخته شده و قدیمی ارزش واقعی ICOها و تمرکززدایی بیزینس ها  را درک کرده اند و بدین صورت از ICOها برای راه اندازی پروژه های جدید بر بستر بلاکچین استفاده میکنند تا بتوانند کسب و کار خود را به صورت غیرمتمرکز درآوردند. گفتنی است که این روش کمپانی های جاافتاده, « ICO معکوس» نام دارد.

آیا میتوان ICOها را نگهداری و ذخیره کرد؟

پاسخ این سؤال مثبت است. به علاوه این نکته باید درنظر گرفته شود که با یک روش درست, هرکسی میتواند یک توکن را ایجاد کرده و با سپیدنامه خود, روند کاری و رشد قیمت ICO را توضیح دهد. حال آنکه کمپانی ها و افرادی که دست به چنین کاری میزنند, باید در ابتدا یک سرمایه گذاری مبتنی بر بلاکچین را ایجاد کنند. که این کار نیازمند دانش و مهارتی است که همه افراد از آن برخوردار نمیباشند. آن ها همچنین باید وبسایت پیچیده‌ای شامل نظارت حوزه های قضایی بر روی ICO خود را نیز تولید کنند.

بدین ترتیب برای نگهداری و ذخیره یک ICO, سرمایه گذاران باید با شواهد جامعی شامل چگونگی کارکرد ایده, ارزشمند بودن ایده, این که ایده مورد نظر چه نیازی را برطرف میکند و چه کسانی از این ایده بهره مند خواهند شد, روبه رو باشند. در نتیجه فروش ایده و متقاعد کردن سرمایه گذاران برای خرید, نگهداری و ذخیره ICOها گام مهمی برای دستیابی به نتایج مثبت است.